Jij...
Jij…
Ik dacht dat we vriendinnen waren
Maar het licht is gestopt met schijnen
Het werd steeds zwakker
Nu is langzaam aan het verdwijnen
Jij…
Ik dacht dat niets ons meer kon tegenhouden
Om vriendinnen te zijn
Maar blijkbaar kan het snel veranderen
Alles is verdord door pijn
Jij…
Ik dacht dat wij samen
Samen alles konden
Dat wij met z’n twee
Aan elkaar waren verbonden
Jij…
Ik dacht zo goed met je te praten
De lucht was weer wat blauw
Maar nu ik jou zo zie
Wat probeer je nou
Jij…
Ik dacht dat we vriendinnen waren
Maar ik heb me blijkbaar vergist
Je bent niet anders dan de rest
Als ik dat toen maar wist
Reacties op dit gedicht
| broken: | Woensdag, juni 23, 2004 19:16 |
| Idd.. heb het zelfde gevoel.. maar wij zijn toch aan elkaar verbonden.. Laat der lekker vallen joh.. ze heeft niemand behalve der eigen egocentrische persoon en der vriendje en IK houw van je.. Om je ware ik!! Lieve kus Me |
|
| BloodElf: | Woensdag, juni 23, 2004 17:08 |
| Soms, groei je uit elkaar. maaar dat ligt niet aan 1 partij =) probeer de zon weer te latens schijnen en de lucht blauw te laten worden, Aan dat soort mensen moet je je niet teveel storen ;o) Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maranwë | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||