Een moment rust
Zuchtend plof ik neer
Ik kan nu echt niet meer
Al zo veel gedaan
Al zo veel tijd vergaan
Zuchtend plof ik neer
Dit is al de zoveelste keer
Even uitrusten van al het leven
Ik begin zacht te beven
De mensheid zo gehaast
Ik ben nog steeds verbaast
We hebben een heel leven
Waarom moeten we t zo beleven
Het leven is zo voorbij
Ik kijk naar een bij
Rustig op zoek naar eten
Niks wetend van het gehaaste mensen leven.
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Woensdag, juni 23, 2004 19:55 |
| tja en die beien moeten maar zoemen en lekker op de bloemen zitten..idd wel leven te gehaast zeker in de maatschappij van vandaag. Goed geschreven knuf |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, juni 23, 2004 19:54 |
| prachtig ik heb voeling voor je taal !!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: darky | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||