Ik moet fouten maken,
daardoor leer ik mezelf pas goed kennen.
Ik wil niet zo gevoelig zijn,
want daar ga ik aan onderdoor.
Het is steeds daarheen en weer terug,
ik kom steeds weer bij het begin.
Eerst gelukkig en dan ellende,
en dat telkens weer.
Ik heb tijd nodig om na te denken,
een moment dat helemaal van mij alleen is.
Maar als je goed in mijn ogen kijkt,
zie je dat ik mijn weg zal vinden.
Al duurt het nog zo lang...