De wind waait heel hard door de straten,
Het lijkt momenteel dat het dorp is verlaten,
Zo eenzaam en stil is het om me heen,
Ik hoor de regen en wind op dit ogenblijk alleen,
Het voert mijn gedachten naar een vreemd oord,
Waar ik me zelf kan zijn en niet wordt gestoord,
Het zijn de zinnen die ik niet uit kan spreken,
Eigenlijk het liefst wil ik ze gewoon vergeten,
Alleen mijn gedachten dwingen me er bij stil te staan,
Ik moet het vertellen,anders kan ik niet verder gaan,
Het zijn de woorden dat het me heel veel spijt,
Ik geef eigenlijk wel om je en wil je niet kwijt!