Wij schrijvers kunnen slechts zitten denken
En moeten goed op ons woorden letten
Als wij ons brood in de koffie drenken
Om het niet politiek te besmetten

Onze regering neemt vreemde wenken
En stemt almaar racistische wetten
Die nu zelfs de immigratie krenken
Want zelfs mijn buurman wil zich verzetten

Hij kon zich in België maar niet wennen
En niemand kan hem nu nog beletten
Om zondag voor het Vlaams Blok te stemmen
Wellicht zullen ze hem dan uitzetten

En hij wist mij eerlijk te bekennen
Hoe hij zich steeds in heimwee moest betten
Ze kunnen hier wellicht leeuwen temmen
Maar ons land kan men hier niet bijzetten