IK SFINX JE VOETEN
ik sfinx je voeten
ik breek geen muren meer
zoek zand in de woestijn
door wind gedragen
vluchtig in herinnering
het is een nieuw begin
waarin ik bergen breek
dalen aarddiep erodeer
met water van vergeten
de zon mijn toeverlaat
weet hoe jouw sarcofaag
zich toekomst graaft in
een piramide zonder zicht
ik sfinx je voeten
met geschiedenis
weet dat de tijd voor ons
genaakbaar is in samenzijn
de pijn je daar te weten
doet mij de eeuwigheid
vergeten, ik wil bij jou
jij, mijn goddelijke vrouw
wil melker
26/06/2004
Reacties op dit gedicht
| viv: | Vrijdag, mei 19, 2006 08:44 |
| Heel stijlvol:-) | |
| Kris Vansteenbrugge: | Maandag, juni 28, 2004 08:57 |
| wil melker, ik heb je gevonden, jouw gedichten eens rustig lezen, een dagje tijd voor nemen, zalige stijl heb je man ! | |
| Paul de Bruyn: | Zaterdag, juni 26, 2004 11:54 |
| Ej Wil... Reisje naar Egypte gehad in 't verleden? Ik krijg zin om op vakantie te gaan bij 't lezen van dit gedicht... Neem ik m'n vriendin mee en dan ga ik samen met haar naar zonsondergang kijken...ik voel een gedicht aankomen * knipoog * dank je daarvoor. Enne, nee ik heb geen examens, wel volgende week proefwerkweek, maar breng veel tijd door met m'n vriendin ;o) Fijn weekend Paul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||