Klem
Ik voel me zo alleen
Ik kan niemand meer vertrouwen
Zoals hij was er geen een
Ik kon op hem bouwen
Maar wat hij nu heeft gedaan
Zal ik hem nooit vergeven
Ik wil hem zo hard slaan
Ik wil niet verder leven...
Hij was mijn laatste kans
Om weer vertrouwen te krijgen
Maar wat hij deed, liet met glans
Mijn wantrouwen weer stijgen
Ik vertrouw nu niemand meer
Niet alleen dankzij hem
Maar door die leugens elke keer
Ik zit weer eens klem..
Tussen leven en tussen dood
Ik weet niet wat ik moet
Als ik nou van het leven genoot..
Maar nee, niks lijkt meer goed
Reacties op dit gedicht
| Superstar Sabi: | Zondag, juni 27, 2004 16:04 |
| helgaaaaaaa ik wil ju helpen! please!!! kwil nie da ju dood gaat :( | |
| Fading Away: | Zaterdag, juni 26, 2004 16:37 |
| Heel erg mooi Helga, ja, het is een vreselijk gevoel, dat klem zitten tussen leven en dood, alsof je geen kant op kunt.. Maar je kán een kant op, raad eens welke.. Juist! Leven. De dood is niets voor jou, lieverd. Je bent nog zo jong.. Er staan je nog zoveel mooie dingen te wachten, er zullen nog zoveel vrienden voor je komen die je wel zult kunnen vertrouwen.. Zoals Roxz hieronder al zei; ik wil je helpen.. Volhouden is moeilijk, maar uiteindelijk zal het de moeite waard blijken. H |
|
| Roxz: | Zaterdag, juni 26, 2004 14:13 |
| you can trust me. and I wanaa help you so much as I can. without telling anybody. xXx Roxz hou van je meissie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Helgiej | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||