Onthuld bestaan
Gestoorde
geest
Denkvermogen
gekleurd door
irrationele gedachten
Bedrogen
zo bedrogen
Sterke krachten
zo intens bevreesd
Wie wist
van de storm die
reeds begon en
doorgaans
hoogtij viert?
Strijd
destructief vermogen
angstaanjagend
ongeduld
Alles kwijt
eigen schuld
Ik deed het zelf en doe
het nog
gelovend in mijn eigen lijden
Zelfbedrog
zelfverheerlijking
of gewoon: een heiden
Eigenliefde
maar dan bedekt
onder een laagje
schijn
‘schijnheilige’
Wat een vergiftigd
brein
Weg zuiverheid
weg koel water van
‘mijn huis’
al die ‘schone’ ingewanden
zijn besmet met luis
Zwarte tirannie
verblind door
wat ik zie
of niet zien wil
Buiten is het stil
Binnen het geraas
de spinsels van een
dwaas
Maar ook de geest
van een bang meisje
dat hunkert naar
begrip
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Dinsdag, juni 28, 2005 13:28 |
| droefig, maar wel heel mooi verwoord Knuff m@rcel |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, januari 22, 2002 16:18 |
| Heel mooi hoe je begint met de wilde wanorde en razernij, doorgaat met de schoonmaakwoede die niet lukt en op het einde het bange meisje binnenin toont. Dit is al een 'oud' gedicht. Vreemd dat daar nog geen enkele reactie bij staat. Bij deze dat. Dit Willemijntje voelt zich intussen alweer wat beter. Ik hoop het. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willemijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||