ik weet niet wat je ingaf,
ik weet niet wat een kracht,
ik weet niet hoe je hart sprak,
ik weet niet hoe jij het badacht.
Maar ik vertsa je,
dat je dit leven niet kon leiden ,
Ik beeld me dat maar heel tegoed in,
wand ik denk dat ik de weg ben aan t volgen,
het pad waardat jij het geluk nu in vind.
ik weet niet,wat er mij nog rest,
vind ik ooit de kracht?
zal ik ook mijn hart laten spreken,
zit het ook zo diep in mijn gedacht?
Ik zal het zijn tijd laten,
mijn afscheidsbrief is reeds gemaakt,
en moest het mijn kind ,
tot hetzelfde leiden,
dan is ook mijn taak volbracht.