*moed*
moed heb ik niet meer
ik probeer het te krijgen , keer op keer
door nare gedachten grijp ik telkens mis
door die gedachten lijkt het net of ik me in het leven vergis.
begin mezelf te pijndigen
hoe wel ik weet dat dat moet eindigen
de dwang is te groot en laat het bloed stromen
het voelt goed , goed om even weg te dromen
dromen van een leuk leven
een leven om vanalles te beleven
dan wordt ik wakker en ben ik weer terug bij af
ik durft niet verder te dromen , ik ben te laf
te laf om moed te winnen
te laf om te luisteren naar de zinnen
de zinne van het leven
het leven dat me werd gegeven
ik wil het aannemen maar kan het niet
ik zit te vol moet verdriet
verdriet dat in mijn hart
verdriet die het leven verward.
ik hoop dat ik ooit moed mag krijgen
dan zou ik alle zinnen van het leven aan elkaar rijgen
alles is dan duidelijk niks meer vaag
dat is slecht alles wat ik vraag