Bellen?
Daar zit ik dan, hulpeloos…
Deze kwetsbaarheid maakt me radeloos
De combinatie van cijfers die mij bij jou zullen brengen…
De klokt lijkt de tijd stiekem te verlengen
Durf ik dit?, Ik kan ophangen..
Misschien dan..alleen je stem..
Frustratie! Nee!
Twijfel..
Natuurlijk kan ik bellen, gewoon onder een schuilnaam..
Misschien neem jij de telefoon wel aan…
En dan?? Hoe zal ik het zeggen?
Moet ik dan alles uitleggen?
Kan ik dat? Durf ik dat? Moet dat wel via de telefoon?
Misschien moet ik je niet bellen,
Ik kan het persoonlijk vertellen
Als.. als…
Als ik je weer zie
Als…
Een klamme hand legt de hoorn op de haak..
Volgende keer misschien??
Ooh mijn geweten….
Reacties op dit gedicht
| Phoweyk: | Zaterdag, juli 03, 2004 17:04 |
| Gewoon doen. '' boeie '' , wie zegt dat ook alweer altijd? :-). nothing to lose als dit al is wat je denkt.. desondanks(oe klinkt mooi) veel plezier in taizé , olé ;), en ook in italië(toch?), ik denk aan je, toch wel, en spreek je wel weer.. veel plezier, kusje, van mij. tududu. |
|
| MayadeBij: | Zondag, juni 27, 2004 22:27 |
| Er kan mij niet genoeg over de telefoon besproken worden.. heerlijk instrument :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: ChAkrAhh | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||