Mijn leven

Wat zal ik zeggen
Hoe is mijn leven
Dat is moeilijk uit te leggen
Het is om te beven
Ik heb goede tijden gehad
Maar soms dacht ik ook wel eens ik ben het leven zat
Ik heb in mijn leven vaak pijn moeten voelen
En veel leed moeten ervaren
Ik heb van mijn moeder nooit liefde kunnen voelen
Ik heb het bij haar nooit iets goed kunnen klaren
Alles was verkeerd wat ik deed
Maar ze gaf er toch niks om dat ik leed
Volgens haar was ik een misverstand
Ze zette me altijd aan de kant
Altijd moest ze me hebben maar niet in goede zin
Had ik niks gedaan had ik toch een harde klap van haar tegen mijn kin
Mijn vader kon nooit wat doen ook al wilde hij het graag
Maar als mijn vader naar zijn werk was speelde ze het pas klaar
Was het niet met de hand had ze wel wat anders liggen
Maar nu ben ik ouder en ben ik van haar af
Nooit meer voor niets straf
Ik heb nu een beter leven
Ik hoef niet meer in een hoekje te beven
Mijn vader weet nu ook heel mijn verhaal
En zette mijn moeder helemaal voor paal
Hij was erg geschrokken
En vond dat ze op moest nokken
Ik schrijf dit gedicht niet alleen voor mij alleen
Maar ook voor andere jongens of meisjes die het zelfde hebben gehad of hebben als ik
Je vader of moeder mishandeld je meteen
Zonder enige rede gewoon voor de kick

Dit was een gedicht zoals ik mijn vroeger voelde
Elke dag werd ik gepakt door mijn moeder
Terwijl mijn vader er niks van wist
Alleen mijn broers maar die konden niks doen
Tot er bij mij zelf een keer een stop knapte
Ik heb mijn moeder nu al 3 jaar niet meer gezien of gesproken
En ik geef er hellemaal niks om misschien hard gezegd maar ik gun zo’n leven