in beweging
mensen lopen in de stad,
grauw en met een helse vaart,
elkaar negerend, niet eens opmerkend
voorbij snertend, een lach
maakt hier plaats voor een snauw
mensen slenteren in het dorp
oud en met een zee aan tijd
elkaar begroetend, niemand onopgemerkt vergetend
knuffelend, troostend, een traan
maakt hier plaats voor een woord
mensen zwemmen in het hart van hun partner,
koninklijk, in tollende bewegingen
het andere deel van de eigen ziel, begerend
zoekend en rakend, de ander
emotie ruilt plaats met motie
mensen dansen op muziek,
met gesloten ogen, melodieen in de mond
gelukskreten, geborgen leven
dankbaarheid brengt tevredenheid in jezelf
een plaats, op de wereld
in de hemel, in je hart
zo komt het dat mensen zweven in de hemel
jong en oud, allemaal even energiek
geroerd door elkaar, gevuld met liefde
tranend, lachend, snauwend, troostend
vleugels maken ruimte voor begeleidende, zilveren wind
Reacties op dit gedicht
| nienk: | Maandag, juni 28, 2004 16:47 |
| mooi hoor liefs nien |
|
| arie.van der.zalm: | Maandag, juni 28, 2004 13:07 |
| Heb je goed op een punt gebracht Leuke dag nog arie |
|
| Paul de Bruyn: | Maandag, juni 28, 2004 10:44 |
| Prachtig gedicht. Mensen hebben in steden inderdaad veel minder oog voor elkaar...Dorpjes zijn gezelliger vind ik dus:o) Verder sluit ik mij bij Es aan... liefs Paul |
|
| Es: | Maandag, juni 28, 2004 10:37 |
| De tegenstrijdigheden des levens. Ieder mens is een individu op zich. Komt er helaas niet altijd uit bij sommige.....misschien ooit, voor zij die hemel betreden? XXX Es |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: sweety538 | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||