Het is alsof de pijn
De tijd verlengt
Haar benen opgetrokken
In koude stangen vastgeklemd
En niemand die
haar hand vasthoud
Als zij die nacht
nieuw leven brengt
De stille snikken
weergalmen als de echo
In haar hoofd
Het is zijn stem die
Beterschap belooft
Maar zij had beter
Moeten weten
Van onschuld nu
Voorgoed berooft
Kersverse moeder
Vader onbekend
Te moe om bang te zijn
Toekomst onbestemd
Zie haar liggen nu
Een kind met een kind
Te klein voor
’t Grote groene hemd
Toch zal ook morgen
De morgen komen
Het is een nieuwe tijd
Nieuwe dromen
En haar hart klopt
Vastberaden
Hetzelfde ritme
Warme moedermelk
Zal vruchtbaar stromen
Met elke slok
Zal zij het leven leren
Zoals zij leven geeft
Het tij zal keren
Zij zal nu vechten
voor recht en voor bestaan
Niets kan haar
Nu nog deren