toegeven
Ik begin zo langzamerhand toe te geven
Dat ik best wel wat klappen kreeg in dit leven
Dat ik reden heb om verdrietig te zijn
En rustig mag uitkomen voor alle pijn
Maar ik heb me heel vaak weggeschoven
Het valt wel mee liet ik mezelf geloven
Dat ik mijn man plots verloor dat deed wel verdriet
Maar hij had geen pijn meer, dus zo erg was dat niet
En moeders sterven meestal eerder dan hun kinderen
Dat is heel natuurlijk, dat zou mij toch niet hinderen
Ik had die grote en kleine verdrieten toch een plaats gegeven?
En kon toch gewoon vrolijk verder gaan met mijn leven?
En op deze site las ik zo ontzettend veel verdriet
Dan dacht ik weer, zo erg is het met mij toch niet
Ik heb geen kanker, hoefde geen kind te verliezen
Ben nooit verkracht, wilde nog nooit voor de dood kiezen
Maar toen opeens zei mijn lichaam nee
Ik doe niet meer met dat verstoppertje mee
Het zorgt voor een psychosomatische pijn
En maakt dat ik soms depressief kan zijn
Ik ben nu aan het werk met al dat weggestopte verdriet
Samen met een psycholoog, want alleen red ik het niet
En wat ik aan alle freaks wil laten weten
Zonder jullie kan ik het ook wel vergeten.
Ik vind herkenning en steun in vele gedichten
En krijg warme en fijne reacties op mijn gedichten
Daarvoor wil ik jullie hartelijk bedanken
Het is fijn om niet alleen te hoeven janken
Dat ik best wel wat klappen kreeg in dit leven
Dat ik reden heb om verdrietig te zijn
En rustig mag uitkomen voor alle pijn
Maar ik heb me heel vaak weggeschoven
Het valt wel mee liet ik mezelf geloven
Dat ik mijn man plots verloor dat deed wel verdriet
Maar hij had geen pijn meer, dus zo erg was dat niet
En moeders sterven meestal eerder dan hun kinderen
Dat is heel natuurlijk, dat zou mij toch niet hinderen
Ik had die grote en kleine verdrieten toch een plaats gegeven?
En kon toch gewoon vrolijk verder gaan met mijn leven?
En op deze site las ik zo ontzettend veel verdriet
Dan dacht ik weer, zo erg is het met mij toch niet
Ik heb geen kanker, hoefde geen kind te verliezen
Ben nooit verkracht, wilde nog nooit voor de dood kiezen
Maar toen opeens zei mijn lichaam nee
Ik doe niet meer met dat verstoppertje mee
Het zorgt voor een psychosomatische pijn
En maakt dat ik soms depressief kan zijn
Ik ben nu aan het werk met al dat weggestopte verdriet
Samen met een psycholoog, want alleen red ik het niet
En wat ik aan alle freaks wil laten weten
Zonder jullie kan ik het ook wel vergeten.
Ik vind herkenning en steun in vele gedichten
En krijg warme en fijne reacties op mijn gedichten
Daarvoor wil ik jullie hartelijk bedanken
Het is fijn om niet alleen te hoeven janken
Reacties op dit gedicht
| erika: | Woensdag, mei 16, 2001 20:59 |
| Ja lieve Anita hier kan je alles kwijt wat je wilt. er word naar geluisterd, en dat geeft een prettig gevoel. deze freaks zijn er voor elkaar. En goed van je dat je hulp heb gezocht. want het is moeilijk om dat allemaal in je eentje te verwerken. sterkte veel liefs Erika |
|
| Brammie: | Woensdag, mei 16, 2001 20:40 |
| Goed van je dat je hulp hebt gezocht en fijn om te weten dat je hier ook het nodige krijgt wat je hart doet verwarmen. | |
| Elly: | Woensdag, mei 16, 2001 20:34 |
| Lieve Anita, Hier kan je jezelf uiten, en verdriet uit je hart sluiten. Neem de tijd om te helen. Dikke knuffel Elly xxx |
|
| Renate : | Woensdag, mei 16, 2001 19:47 |
| Mooi gedicht Anita.... Denk nu maar eerst aan jezelf, zorg dat je er helemaal bovenop komt. Sterkte ermee, Knuff Renate |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aresha Dieffenthaler | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||