Alles moet weg, behalve wat mag bli
Ze lachen, ik lach terug en zink het tapijt barrevoets de plankenvloer in, de muziek
Valt weg
Ik huil duizenden bruinen olie op de huiden van een vlucht wriemelende vogels tussen de
Dode strandkiezels
Onder huilende wilgen ademt de bonte lucht in veegvaal vallende en gebroken
Kleuren
De grijsrode muren bloeden afgeregende zwarte verf en treuren als berken witbruin
Hier binnen
Ik rook warme verwarring, dolgedraaide lievelingen verdoken in de dekenen der rede
En ook sigaretten
Ik zwelg de kokende zee en snuif de verstuifde assen van voor de allesverzengende brand
Boten
Ik leef nog trager en lager dan ik slaap.
Het tolt en tolt mijn hoofd op kop en alles is een roes
Een peloton foto’s fietst langzaam in memoriam en
met horten en botsen vaart, als een schip op drift, de koers
Bergen en land hypnotisch als herinneringen; nu nog voor ons in de verte,
straks weer als winden in mijn rug, soms zeil en rij ik
alleen eens terug, maar de rit is dan al lang voorbij
En weer gewonnen door de eerste, en ik
Ik draag de okeren trui, met afgesleten borst vooruit
De l(ei)(ij)der in de Tour de Trance
Valt weg
Ik huil duizenden bruinen olie op de huiden van een vlucht wriemelende vogels tussen de
Dode strandkiezels
Onder huilende wilgen ademt de bonte lucht in veegvaal vallende en gebroken
Kleuren
De grijsrode muren bloeden afgeregende zwarte verf en treuren als berken witbruin
Hier binnen
Ik rook warme verwarring, dolgedraaide lievelingen verdoken in de dekenen der rede
En ook sigaretten
Ik zwelg de kokende zee en snuif de verstuifde assen van voor de allesverzengende brand
Boten
Ik leef nog trager en lager dan ik slaap.
Het tolt en tolt mijn hoofd op kop en alles is een roes
Een peloton foto’s fietst langzaam in memoriam en
met horten en botsen vaart, als een schip op drift, de koers
Bergen en land hypnotisch als herinneringen; nu nog voor ons in de verte,
straks weer als winden in mijn rug, soms zeil en rij ik
alleen eens terug, maar de rit is dan al lang voorbij
En weer gewonnen door de eerste, en ik
Ik draag de okeren trui, met afgesleten borst vooruit
De l(ei)(ij)der in de Tour de Trance
Reacties op dit gedicht
| Es: | Woensdag, augustus 11, 2004 20:38 |
| Zwaar, doch zeer mooi. En ondanks de zwaarte toch een kleurrijke herinnering, mooi of niet..XXX Es | |
| nienk: | Maandag, juni 28, 2004 15:22 |
| tis echt prachtig, ik denk dat ik nog nooit zo'n bijzonder gedicht heb gelezen. liefs nienke |
|
| stairway 2 heaven: | Maandag, juni 28, 2004 14:58 |
| su-per-goe gedicht, das keitof om zoiets te lezen Oeh zo goe keep up the good work xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kuirinck | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||