Pancho v/d Post: | Zaterdag, september 06, 2008 19:59 |
doet me denken aan het lied: de Clown. Gezongen door Ben Cramer. Hij was maar een clown, in ''t wit en in ''t rood Hij was maar een clown, maar nu is hij dood Hij lachte en sprong, in ''t felgele licht Maar onder die lach zat een droevig gezicht refrein De herinnering blijft aan die clown met z''n lach Hij heeft alles gegeven tot de laatste dag Niemand kende de pijn van zijn stille verdriet Want er was op het einde niemand die hij verlie |
|
*Mii_Dianne*: | Woensdag, juni 30, 2004 11:36 |
hey meis.. ik herken mezelf ook in je gedicht.. het is bij mij dus ook zo.. vroeger altijd vrolijk en spontaan.. en nu alleen maar verdriet kunnen hebben...en heel onzeker zijn.. hoop snel dat het clowntje weer gaat lachen.. als er iets is kun je me altijd mailen... liefs dianne | |
Auteur: Wieteke | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2004 | ||
Thema's: |