KNOKKEN
knokken
Ineens valt je leven in duigen
Dit was het laatste wat je had verwacht
Je was al eens genezen verklaard
Wie had dit nou nog gedacht?
Weer door die ellenlange molen
Onderzoeken hier en onderzoeken daar
Zou het dit keer goed komen
Komt het dit keer ook voor elkaar
Ik kan alleen maar voor je duimen
Thuis brand ik voor jou een kaars
Kom op, knokken voor je leven
Ook dit keer kun je de ziekte de baas
Overwin ook deze moeilijke strijd
Je hoeft het heus niet alleen
Weet dat wij er ook nog zijn
Wij slaan ons er samen doorheen
Reacties op dit gedicht
| Tommie3993: | Donderdag, juli 01, 2004 19:35 |
| In gedachte ...bij hen die het moeilijk hebben.... | |
| Roger Bamps: | Donderdag, juli 01, 2004 08:46 |
| Wat heeft Sunset dit mooi gezegt. Mooie troostende woorden heel oprecht. Liefs, Roger. |
|
| sunset: | Donderdag, juli 01, 2004 07:15 |
| Mooi gevoel van samenhorigheid. Sterkte (en ... gedeelde kracht is dubbele kracht). Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||