Het is uit..om me heen een kille stilte..
In m'n hoofd een grote wilte..
gedachten, die ik niet kan verstaan..
Maar er tog zijn, me gevoelens alle kanten op doen laten gaan..
Het is uit..de gedachten of ik het zo goed heb gedaan..
De vraag, of ik je niet had moeten laten gaan..
Het gewoon had moeten accepteren...
Het niet uit had moete maken, of je dit toch harderwijs moest laten leren..
Het gevoel..zwart van kleur..soms beetje grijs..
In m'n hoofd het gevecht...was dit echt wijs..
De beslissing er een eind aan te maken..
Heeft mij van m'n weg af doen raken..
Mijn gevoel..ik wil ze niet meer voelen..
Ik laat het niet meer gaan...
Te donker, te pijnlijk...
Ik kan ze niet meer aan..
Nu zonder jou..is een blauwe lucht niet blauw..
Zal de zon voor mij niet schijnen..
Lopend in een donkere schaduw..
Die maar niet wil verdwijnen..
Denkend aan jou..kom ik de dagen moeizaam door..
Bij alles wat ik zie,denk of doe word je naam gezongen door een hemels koor..
Beelden door m'n hoofd..van jou en mij..
Van dingen die we deden..toen was jij en ik nog wij..
Als jij met me wil praten.. geef ik geen gehoor..
sorry help niet meer, daar is het te laat voor..
woorden zijn gezegd, dingen zijn gedaan..
sorry kan dat niet meer weg laten gaan..
De nachten..koud stil alleen...
lag er maar iemand naast me, m'n armen om hem heen..
warm dicht tegen mekaar..
was het nog maar......
Maar het is uit.. het is naar maar waar..
Ik zit hier..en jij daar...
Het leven nu verkleurd..
Want..
IK kon het niet meer aan, na wat er allemaal was gebeurd..