Water, mijn element
De regen buiten
Doet me denken aan mezelf
Het geeft me kracht
Het is míjn element
Ik ben er mee verbonden
Als aan een klein kort draadje
Waar al mijn energie doorheen stroomt
Maar de kracht is sterk
Sterken dan ik ooit wezen zal
Ik zal mezelf nooit echt begrijpen
De tranen die sporen op mijn wangen achterlaten
Zijn ook van water
Meestal staat de kracht me bij
Maar op dit moment
Verdrink ik in mijn eigen verdriet
Mijn element heeft me opgeslokt
Alsof ik de laatste druppel ben
Van mijn hele bestaan
...
*Carmen*
Doet me denken aan mezelf
Het geeft me kracht
Het is míjn element
Ik ben er mee verbonden
Als aan een klein kort draadje
Waar al mijn energie doorheen stroomt
Maar de kracht is sterk
Sterken dan ik ooit wezen zal
Ik zal mezelf nooit echt begrijpen
De tranen die sporen op mijn wangen achterlaten
Zijn ook van water
Meestal staat de kracht me bij
Maar op dit moment
Verdrink ik in mijn eigen verdriet
Mijn element heeft me opgeslokt
Alsof ik de laatste druppel ben
Van mijn hele bestaan
...
*Carmen*
Reacties op dit gedicht
| Brandtje: | Zaterdag, juli 03, 2004 20:59 |
| mooi gedicht | |
| Carmen&Sterre: | Zaterdag, juli 03, 2004 18:21 |
| eej pr8ig dicht je weer meis petje af bij water is dat zow maar bij vuur ook oor...want de vlammen verwoesten alles was ze op hun pad tegenkomen xxjes Sterre |
|
| Green Tea: | Vrijdag, juli 02, 2004 11:42 |
| Prachtig! Liefs , |
|
| Acid Burn: | Vrijdag, juli 02, 2004 11:27 |
| wow...mooi geschreven.. kussje marije |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Carmen&Sterre | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||