Onze rassen zijn net een schilderij van Memling
Hoe meer kleuren er op, hoe mooier dit schilderij
Maar de vraag is hoe verloopt die kleuren mengeling
Staan ze mooi, of wordt het een dooreen gewreven brij

Oh de schilder Memling was ook maar een sterveling
Ook Rubbens, Van Eyck, zelfs picaso maken mij blij
Als zij stralen uit hun eigen kleuren tinteling
En kiezen voor de wetten in hun eigen partij

Door verscheidenheid voelen wij ons een drenkeling
Als kleur overheerst, in die wereldse galerij
Zo heeft eigen kleur zijn natuurlijke benoeming
Als men het niet overheerst met verf tot lazerij

De regenboog heeft een zeer mooie kleur uitstraling
Omdat ze vreugde brengt in eender welk jaargetij
Ze is evenredig in kleur als in afmeting
En brengt ons altijd de zon na regen naderbij

Het brengt ons tot keer op keer terug in beroering
Want door niet te veranderen blijft ze watervrij
En dat terwijl de ganse wereld verft uit ontroering
Met zijn eigenkleur als een Kleurloze plagerij

Nochtans koestert niemand wereldswijd de bedoeling
Vreemd te gaan leven als een menselijke kopij
En valt men dan toch te beurt aan deze beproeving
Blijf dan je zelf maar besmeur ook niet de maatschappij