Nachtelijk verlangen
Nachtelijk verlangen
Wakker woelt verlangen
heftig in zwoele nacht
Jouw geur weerkaatst,
de muren stikken zacht
en onverbiddelijk elk uur
dat ik hier lig te staren
In mij brandt passievuur
dat zich geen uitweg weet
dan sterven in mijn handen
Ik schreeuw jouw naam
in stilte, en tranen wenen,
zoeken hun eigen baan
op mijn doorweekt gezicht
Mijn ogen priemen duister
tot aan het eerste licht
als ik emotioneel stil, en luister
naar de echo van je stem
die mij jou morgen brengt.
**********
sunset 03-07-2004
**********
Reacties op dit gedicht
| Lesley-Ann: | Dinsdag, juli 27, 2004 16:50 |
| Mooi verlangen,Liefs Lesley-Ann | |
| PeterdB: | Zaterdag, juli 03, 2004 22:37 |
| Intens gedicht; prachtig | |
| shelob: | Zaterdag, juli 03, 2004 14:53 |
| Wow, heftig, wat een verlangen, troostkus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||