ik ben zwaarder
dan mezelf
in gedachten
die te diep
de aarde omspitten
ik zink verder
dan ik klimmen kan
onhoorbaar
onzichtbaar
in de donkere grond
ik treur me onder
in een laatste dans,
stuiptrekking
van totale overgave
en verdrink
voor even
het is de wil
die over bergen gaat
het hart verzet
richting top
alwaar een
nieuwe uitdaging wacht
tim balthazar: | Maandag, juli 05, 2004 15:14 |
mooi gedicht hoog waarheidsgehalte groet |
|
jazzzz: | Maandag, juli 05, 2004 13:29 |
sterk!! liefs, |
|
Green Tea: | Maandag, juli 05, 2004 12:38 |
Fijn dat je weer aan de 'klim' begint... Mooi dichtje , erg duidelijk je gevoel geschreven... Liefs en sterkte! |
|
sunset: | Maandag, juli 05, 2004 09:03 |
Aaaaaa ... je had het antwoord al in jezelf gevonden. Mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
DrieGeetjes: | Maandag, juli 05, 2004 05:41 |
wijnand.: | Maandag, juli 05, 2004 00:23 |
Top gedicht | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2004 | ||
Thema's: |