~ gene zijdereis ~
glazige grauwe huid
diep getekend pijnen
holle kassen smal gelaat
vlies van dood verschijnen
knokig breekbaar hand
naar zijn bijbel tast
poriën zweten angst
ogen zoeken houvast
laat me niet alleen
fluistert hij moeizaam
voel me nu zo raar
zweef heel eenzaam
leden spiegels sperren
getergde lijf verstard
adem stopt met hartklop
ziel gene zijdereis start
| michris: | Dinsdag, juli 06, 2004 23:29 |
| ..... soms zijn er geen woorden ..... zoals nu... veel liefs, michris |
|
| Hermans Dirk: | Dinsdag, juli 06, 2004 14:07 |
| een verdrietig gedicht en toch mooi in zijn vorm |
|
| arie: | Dinsdag, juli 06, 2004 10:40 |
| Voor jou nu een troostknuf... Zijn strijd gestreden zijn pijn voorbij nu heeft hij rust aan gene zijde in het groen wordt hij ontvangen met liefde |
|
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, juli 06, 2004 08:26 |
| De derde strofe...zo intens verdrietig en toch zo mooi... schitterend liefs Paul |
|
| lodi: | Dinsdag, juli 06, 2004 06:20 |
| het raakt mij diep in mijn hart....sterkte ermee maris... mooi verwoord trouwens |
|
| Raira: | Dinsdag, juli 06, 2004 01:23 |
| Wat een aangrijpend gedicht, mooi in zijn triestheid sterkte liefs raira |
|
| christina: | Dinsdag, juli 06, 2004 00:55 |
take care zusje knuffie van je zussie |
|