WE BABELDEN IN MISVERSTAAN
we babelden in misverstaan
je liep mijn woorden achterna
verloor je in gedachten
die ik als verstrooiing
naar je lachte
ik liet wolken
dobberen op het hemelblauw
jij zag immense diepte
voelde de onmogelijke kou
ik nam de tijd en
brak haar tot verleden
jouw toekomst deed meer pijn
dan je lijden aan het heden
we babelden in misverstaan
rondom torens van verwarring
geloof werd in de ban gedaan
begrip stierf in verstarring
ik heb je hand gepakt
in een ultiem gebaar
zo zonder woorden waren
we geschapen voor elkaar
wil melker
06/07/2004
Reacties op dit gedicht
| *Shanti*: | Dinsdag, juli 06, 2004 08:38 |
| om = op | |
| *Shanti*: | Dinsdag, juli 06, 2004 08:37 |
| De Toren van Babel heeft veel verwarring veroorzaakt... Nog steeds kunnen mannen en vrouwen niet met elkaar praten omdat ze vaak om een andere golflengte zitten. Luisteren en begrijpen is een kunst....... en als je dat niet kunt, wel dan is praten gewoon babbelen.... Liefs, namasté, A. |
|
| free: | Dinsdag, juli 06, 2004 08:07 |
| Prachtig!... liefs,free |
|
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, juli 06, 2004 07:52 |
| Wil.... Hoe meer ik je lees, hoe dieper en intenser het gedicht lijkt... steeds nieuwe dingen vallen me op... Wonderlijk die taal :o) Liefs Paul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||