De afstand tussen ons die ongemerkt steeds groter is gegroeid…
De aanrakingen die geforceerd lijken te zijn…
Een zoen… eerst gevuld met passie… die ons nu alleen nog maar vermoeid…
We groeien uit elkaar… daartegen is geen medicijn…

Alle momenten samen… een deel van ons verleden…
Het moment dat wij elkaar voor de eerste keer zagen…
Onze eerste zoen… het lijkt allemaal zo lang geleden…
De liefde verdween… de passie is langzaam gaan vervagen…

En niets is mogelijk om dit gevoel terug te laten keren…
Geen enkele manier om nog te genieten van een aanraking of een lieve zoen…
We kunnen ons hier op geen enkele manier tegen weren…
Nooit meer… nooit meer zou het worden zoals toen…

Ik zie je weglopen… weglopend uit mijn leven…
En ondanks dat het nu toch is overgegaan tussen jou en mij…
Ben jij toch 1 van de mooiste herinneringen uit heel mijn leven…
En toch… het is nu dan echt voorbij…