Vijf maanden o zo heerlijk en fijn,
wou je dan plots m'n knuffeltje niet meer zijn?
Mijn liefde voor jou houdt nog altijd stand,
maar zonder nieuwe brandstof weldra opgebrandt.
Vijf maanden zonder ruzie of kwetsend woord,
waarom werd jouw liefde plots de grond ingeboord?
Met leugens kan ik niet overweg,
daarom dit gedicht als uitleg.
Blijkbaar vondt je mij plots niet meer zo goed,
geen enkele kus kreeg ik nog van je snoet.
Je bent een vrouw o zo mooi en intelligent,
maar toch zo met een koud hart heb je me gekrenkt.
Ik geef je nog even de tijd,
maar denk dan wel na met veel ijver en vlijt,
want zonder wederzijdse liefde kan ik niet leven
en zal ik je dan moeten verlaten met mijn hoofd geheven.
Dit is voor mij echter nog niet het eind,
maar help jezelf nu toch eindelijk eens overeind.
Bijna veertien dagen ben je koud en kil,
ben ik dan degene niet meer die je nog wil?
Ik blijf nog altijd hopen op de toekomst,
dat je me dinsdag zal geven een mooie welkomst,
dan de tijd rijp m'n spullen te nemen en te gaan,
wachten tot je beter bent en me weer ziet staan.
Zo'n koelte kan ik echter nu niet meer aan,
en lijkt het me beter te wachten tot het is overgegaan.
Geniet aub terug van't leven lieve schat,
want voor je't weet hebben we 't gehad.
Ik mis je nu meer dan ooit,
maar ik zal wachten tot je hart weer is ontdooid.
Hou je nu verder sterk en hef terug je hoofd,
voor je liefde plots helemaal is uitgedoofd.