Onze Zeepbellen Van De Tijd
Al zijn de woorden te moeilijk
Al zijn de gevoelens zo berucht
Niets kan me weerhouden
Dat ik je graag zie
Komen de woorden niet vanbuiten
Maar alleen langs de weg
Van mijn binnenste ziel en hart
Laat deze naar jou de weg banen
Laat me jou zijde zachte huid aanraken
Kijken in jou pareltjes van de nacht
Je hand strelen in het park
En je een klein zoentje geven
Heel onverwacht…
Laat me jou tranen drogen
In verdrietige tijde
Maar laat me dan ook proberen de wolken voor de zon te verdrijven
Als we genietend wandelen door de heide
Waar al de vlinders jou schoonheid aanschouwen
De bloemen feller ruiken als je erin vertoeft
Zodat de bijen hun honing zoeter maken
Als een hemelse nectar…lekkerder die je ooit hebt geproefd
Ik wil je mijn wereld laten zien
Vol poëzie, passie en romantiek
Een eigen bestaan schilderen
Eigentijds maar toch artistiek
Laten we dan daar samen dansen op onze wolken
Proeven van de verboden vrucht
Samen vliegen met de vogels
Bij een zonsondergang in de lucht
Maar nu onze zeepbellen tegen elkaar zweven
Met alleen een dunne laag die ons scheidt
Neem je dan mijn hand…..?
Of drijven onze bellen gewoon samen voor een eeuwigheid….?
*voor Ellen *
*08/07/2004*
margot: | Vrijdag, juli 09, 2004 23:56 |
ppppff slayer ik bedoel een mooie,men kluts al kwijt sé ;-) liefs,margot |
|
margot: | Vrijdag, juli 09, 2004 23:55 |
dromer...;-)maak ze waar;-) een mmoie liefs,margot |
|
Boudaatje: | Donderdag, juli 08, 2004 21:56 |
wauw die is echt prachtig, met bewondering gelezen.. knuf |
|
jackyXXX: | Donderdag, juli 08, 2004 08:46 |
Een zoet gedicht... heel mooi jacky |
|
Auteur: The Slayer | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 juli 2004 | ||
Thema's: |