Zoveel Verdriet om Jouw.. ik snap het niet..
Waarom doe je het…nou? Alsof je er van geniet..
En elke keer weer precies hetzelfde..
Deze ‘’Het spijt me’’ is nu al de 11e..

Woede het stroomt mij lichaam door, ik weet niet wat ik ermee moet..
Ik vraag om aandacht, kijken of je nog wel van me houd
Want..het ligt vast aan mij.. ik doe vast iets niet goed..

Niemand die het weet, ik kan mijn pijn niet delen..
En Dat is nog het ergst..ik zoek aandacht.. om mijn verdriet te helen
Ik moet tegen jou op kunnen kijken.. jij zou mijn voorbeeld moeten zijn,
Maar het enige wat jij doet..is het veroorzaken van heel veel pijn.

Elke ochtend die neppe glimlach naar school om mijn verdriet te verschuilen.. Dit hoor niet zo.. Nee ik hoor me bij jouw uit te kunnen huilen..

De angst om jouw te verliezen.. is voor mij veels te groot..
Want geloof me, Na het over is.. en ik weer bij mijn goede verstand ben..is niets erger..dan de gedachte..jij dood..

Nooit Maar dan ook Nooit van mijn leven heb ik dus kunnen bedenken..
Dat je je eigen moeder..haar de dood toe kan schenken..

Maar elke Avond..was het weer met je raak..
En kwamen al deze gedachtens..wel tot spraak..


En zoals elke ochtend moest ik bedenken hoe ik er deze dag mee om zou gaan..
En zoals elke ochtend..
Dacht ik..

Godverdomme Mam..
Waarom kon je die drank..Waarom kon je het gewoon niet 1 keer laten Staan?..


MssSecret..