Eerst luisterde je altijd naar me als ik je wat vertelde.
Je drukte me niet weg als ik je belde.
Ik dacht dat mijn geheim bij jou veilig was.
Maar het tegendeel bewees zich toen ik zag dat iemand anders mijn brieven las.
Eerst was ik kwaad omdat ik je vertrouwde.
Maar ook besefte ik dat ik misschien te veel last op jouw schouders bouwde.
Hoeveel ik je verteld heb weet ik eigenlijk niet meer.
Want al mijn zorgen legde ik bij jou neer.
Op een gegeven moment moet je wel gedacht hebben dat ik alleen maar aandacht wilde.
En ik moet ook toegeven dat dit ook wel speelde.
Hier moet ik wel bij zeggen dat ik nooit een woord tegen je heb gelogen.
En met nu de gedachten aan jou krijg ik tranen in me ogen.
Van mijn opdringerigheid heb ik nu echt veel spijt.
Helaas is t te laat ik ben je kwijt.