Je voelt je leeg van binnen
terwijl de emmer toch is overgelopen
geen wonder meer te verzinnen
omdat je niet meer durft te hopen
Je voelt je anders dan anderen
omdat je precies niet uit je fouten leert
er valt niets meer aan te veranderen
omdat je hart je leven beheert
Je voelt vriendschap voor iedereen
terwijl ze je messen in de rug blijven steken
je blijft achter zo alleen
terwijl je hart gewoon begint te breken
Je voelt het niet aan komen
al die problemen, al dat gedoe
je blijft geloven in je dromen
al word je het eigenlijk echt wel moe
Je voelt de tranen over je wangen
terwijl je nog steeds probeert
te voldoen aan dat ene verlangen
dat je nog steeds niet bent verleert
Je voelt het verdriet
en draagt ook dat van anderen
al doen zij het niet
jou karakter valt niet meer te veranderen
AnG: | Vrijdag, juli 09, 2004 21:58 |
Mooi gedicht. Herkenbaar jammer genoeg. Sterk geschreven en verwoord. liefs, |
|
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2004 | ||
Thema's: |