Ik loop alleen,
en voel het water langs mijn voeten
het wist mijn sporen uit,
het spoor van mijn bestaan;

Af en toe loop ik door het zand
en zie dan mijn afdruk achter mij,
het achtervolgt me
totdat ik weer de zee inloop;

Mijlenver loopt dit spoor
en het eindigt nooit
het is de weg die je moet gaan
de weg tot aan de dood;

Maar als je goed kijkt
loop je niet alleen
steeds zijn daar die voetstappen,
haast onzichtbaar lijken ze te zijn;

Je moet ook goed kijken
om ze te kunnen zien,
maar heb je ze eenmaal gevonden
dan loop je niet meer alleen;

Het zijn de voetstappen van God,
die altijd naast je loopt
Zijn spoor zal nooit uitgewist worden
tot in het einde der dagen;

Laat Zijn spoor de jouwe zijn,
zet je voeten in die van Hem
en loop samen die lange weg,
dan loop je nooit meer alleen...