Soms verlang ik naar kind zijn,
weer even net als "toen"
huilen, wanneer je bent gevallen
van mama daarna een dikke zoen;

Het kunnen spelen zonder zorgen,
niets weten van de wereld en wat daarin speelt
zeeën van tijd hebben zonder einde,
geen wonden nog, die moeten worden geheeld;

De dromen over later
en wat je worden zult,
het had toen nog geen waarde
en t' werd nog niet vervult;

Verdriet, ach wat het betekende?
in jouw belevingswereld kwam het niet voor
het leven was een speeltuin
en je rende alsmaar door;

Er waren nog geen angsten,
er was nog geen waarom..
je leefde met een glimlach
en zag alleen maar zon;

Je kon altijd schuilen,
vader en moeder waren altijd daar
en nu, nu moet je het alleen doen
och, was die tijd er maar...

Kon ik nog maar even onbezorgd zijn,
vond ik het leven nog alleen maar fijn,
zag ik de wereld nog maar als een sprookje,
was ik nog maar even klein...!