handen om mijn keel...
elke keer weer
die verwarde gedachten
een terugkerend iets
spokend door je hoofd
veroorzakend onrustige nachten
het ene moment ben je blij
het volgende vervaagt de vrolijkheid
dan krijg je het weer over je heen
en beginnen de tranen te branden
waarom elke keer die strijd
ik raak ervan in de war
soms lijken we vreemden van elkaar
rondvliegende woorden
herhalingen keer op keer
het maakt me echt vreselijk naar
wat is toch datgene
wat er zo matig irriteert
uitleg blijven geven
dag in dag uit
en nog is het niet geleerd
moet ik dan maar blijven zeggen
er is niks aan de hand
je blijft zo angstig
wat moet ik nog doen
hoe krijg ik het aan je verstand
ik krijg het gevoel
van handen om mijn keel
steeds weer vechten
uitleg blijven geven
het wordt me soms echt teveel...
10-07-2004
Reacties op dit gedicht
| lovegirl: | Zondag, juli 11, 2004 13:25 |
| ja het is erg moeilijk op een geven moment weet je ook niet meer wat je dan nog zou moeten doen denk ik de persoon waar het om gaat zal ook wel een beetje mee moeten werken om het weer goed te kunnen krijgen sterkte en een dikke kus veel liefs lovegirl |
|
| westland: | Zaterdag, juli 10, 2004 19:05 |
| mooi geschreven jans, wij weten precies hoe je je eigen voelt.wij weten ook niet wat het met hem is.hij snapt niet dat hij op die manier alles probeert kapot te maken.wij hebben hem proberen te helpen met jan maar dan moet hij wel echt open zijn,anders kunnen wij hem ook niet helpen.je ouders. | |
| bieke: | Zaterdag, juli 10, 2004 18:52 |
| Lieve Keiko soms eens negeren en niet steeds weer uitleg geven, begrijp best dat het op het laatst werkt op je systeem. sterkte en knuffel Bieke, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||