in een klein cafeetje, gelegen
aan de overkant van de oceaan
zaten er twee mannen aan de toog
de ene was een wereldreiziger,
avonturistisch en de andere man was
timide maar hield ook van z'n leven
de reiziger begon te stoefen over al
zijn verre reizen, over de afrikaanse zon
en de amerikaanse grieten
en hij begon, ik ben in spanje geweest,
in zweden en groenland, ik heb mijn voeten gezet
aan de kusten van nieuw zeeland en madagaskar
en de man hield fotos boven, vol geluk
en de andere man zweeg en luisterde,
keek en zei tenslotte tegen de man
beste man, jij kent elke taal en elke gewoonte,
je bent in elk land geweest, maar jij hebt
de plaatsen die ik zag niet gezien
ik heb namelijk de hele wereld gezien,
de aarde en de hemel, ik heb mezelf gezien
jij slechts alle landen op de wereld, en anderen
en de reiziger vertrok met een sip gezicht,
en hij dacht : de man heeft gelijk,
je hoeft niet ergens te zijn om er te "zijn"
in je hart, in je hoofd,
wat je leert en hoort van anderen en jezelf,
dat is evenwel een reis, geen wereldreis
maar een levensreis