ik wil goed doen
maar het gaat natuurlijk weer niet
ze beschuldigen me weer
dat alles weer zal komen zoals het vroeger was
ik kan er niet meer tegen dat ze weer met datgene dreigen
ik zou willen huilen
maar ik kan het niet
en mag het niet meer ook
het zou weer dat meisje zijn dat
dat volgens hun te weinig slaapt
volgens hun te weinig weet
ik voel me even weer zo klein
zo nutteloos
waarom kan ik in hun ogen nooit iets goed doen
ze zagen weer dat ik moet stoppen
en ik zeg weer dat ze op kunnen rotten
het word me weer even te veel
waarom heb ik hier thuis niemmand met wie ik mijn
diepste gevoelens kan delen
ze kunnen mij gewoon niet verstaan
goe moet ik dat nog langer aan?

(keppe ik zou zo graag nu bij zou zijn!)