Daar in eens was jij er in mijn leven en maakte je me aan het lachen,

dit had ik nooit kunnen bedenken en ik denk ook dat weinig mensen dit zullen verwachten.

Maar je maakt me wel heel gelukkig en blij,

als je weg bent dan mis ik je heel erg en jij mij.

Wat de toekomst ons zal brengen kan ik je niet zeggen,

wat ik voor je voel dat kan ik je nu wel uit leggen.

Jij brengt een smile op mijn gezicht, 

jij brengt mijn hart licht.

Jij laat mijn wangen verkleuren,

jij weet me op te beuren.

Jij laat me voelen wat ik waard ben,

jij doet dit allemaal met mij terwijl ik je eigenlijk nog niet zo heel lang ken.

Als je bij me bent voel ik me gewoon vrij en ik kan echt zijn wie ik echt wil zijn,

als ik in je armen ligt voelt het zo vertrouwd en zo fijn.

Maar ondanks je me echt gelukkig maakt en me laat lachen maak je me ook bang,

bang om gelukkig te zijn, bang voor een einde dat je me zat ben en dat ik daar dan weer sta alleen in die donkere gang.

Waarom is dat toch elke keer als er iemand dicht bij mij komt keer ik in mezelf en bouw ik die muur weer,

ben zo bang dat mijn hart weer gebroken wordt, want het doet zo verdomme zeer.

Maar ik geef me maar gewoon over aan mijn gevoel en ga met de tijd mee waar hij mij ook brengt,

en hoop dat jij mijn hart nooit krengt.