Het verleden gevangen in een zeepbel
Het wordt gekleurd door de zon
Waardoor het iedere keer een ander verhaal verteld
Niet wetend waar eigenlijk de ellende begon
Door de vele tinten van de schittering
Word het leven telkens anders bezien
De schoonheid van een verminking
Verdriet om dat wat word bemind
Maar de zeepbel houdt vast
Trekt door zijn mooie kleurenpracht
Men neemt de obsessie mee als een last
Totdat het genoeg is en men neemt zijn eigen macht
De zeepbel is kapot geslagen
Houd niet langer mij in toom
Neem lering uit wat is geweest en leert verdragen
Vrij, de wereld is nu mijn droom…..