Was je nou niet meer dan een kennis?
Iemand waartegen je praat
Om zomaar te praten
Iemand die jou toch verlaat
Ik dacht dat ik belangrijker was
Méér was dan een klaagpaal
Waartegen je hetzelfde zegt
Voor de duizendste maal
Ik probeerde je aan te moedigen
En te zeggen dat je je niet mag laten gaan
Ik probeerde je te steunen ondanks alles
Volgens mij heb ik echt mijn best gedaan
Iedereen heeft zijn problemen
Maar het leven gaat door
En hoe hard ik ook mijn best deed
Het was jij die onze vriendschap uit het oog verloor
Jij was de enigste waarmee ik alle dagen omging
Geïsoleerd van anderen zoals achteraf blijkt
Nu blijf ik alleen en vertwijfeld achter
Eenzaamheid die me de hand reikt
Iemand anders heeft me al vervangen
Dat zette me tot denken aan
Het brengt alleen wat verdriet met zich mee
Maar ik ben bevrijd uit een zoveelste waan
Uiteindelijk heb ik toch gelijk gekregen
Er bleek uiteindelijk maar weinig echt
Van wat je allemaal beloofde
Alleen spijtig dat ik me eraan heb gehecht
Des te moeilijker nu om afscheid te nemen
Er is nog altijd iets in mij met hoop, wat vecht
Maar tevergeefs, er is iets teveel verdriet daarom
Daarom zeg ik stop, eigenwaarde is een belangrijker recht
Ik denk ook dat je eerst voor jezelf moet zorgen
En dan pas voor een ander
Het is niet alleen mijn opdracht, maar ook de jouwe
Dan pas kan je zeggen: ik verander
De vraag waarom het zo moest eindigen
Die vraag is het die me zo kwelt
Maar uiteindelijk is niet het snappen
Maar het aanvaarden dat telt