Kom maar bij mij...
mn lief, kom maar bij mij
als je van binnen lijkt te huilen
laat je gevoel maar lekker vrij
even een plekje om te schuilen
mn lief ,kom maar bij mij
ik zal je zonder woorden horen
al ben je van buiten nog zo sterk
van binnen ben je soms verloren
mn lief, kom maar bij mij
kruip maar dicht tegen me aan
ik zal je troosten als het mag
laat je gewoon…maar even gaan
Reacties op dit gedicht
| Ylaide: | Woensdag, december 27, 2006 18:51 |
| Mooi beschreven, erg herkenbaar:):):) | |
| Brammie: | Maandag, mei 21, 2001 20:55 |
| Lekker zo'n schouder om op uit te huilen. | |
| nikita: | Maandag, mei 21, 2001 12:47 |
| lekker lopend gedicht.....leest prettig.... | |
| maneschijn: | Maandag, mei 21, 2001 06:43 |
| Wauw,joh... Mag ik ff bezwijken?? ;) Echt prachtig... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2001 | ||
| Thema's: | ||