ik heb er al bij stil gestaan.
beiden die je een goed gevoel geven en jij die niet kiezen kan. denken dat je wereld zal vergaan...
ik zie hem naar me kijken.
hij lacht en raakt me aan en bij dat gevoel had ik nog niet stilgestaan.
in de donkere avond als de maan in mijn ogen kijkt en de aanraking van zijn handen naar het mooiste reikt.
voel ik zachtheid en zijn warmte mijn lichaam binnen gaan.
de lieve woorden doen me blozen,
het maakt me een beetje bang
maar in jouw armen weet ik dit duurt niet lang.
ik kruip dicht tegen je aan en je zegt hoeveel je van me houd, maar als ik aan datgene denk dan krijgt mijn hele lichaam koud.
het is zo moeilijk voor mij. ik kom hiervoor te staan en met mijn gewone leventje kan ik niet eens verder gaan.
ik sluit nu mijn ogen en het lot zal het maken en ik hoop dat ik hieruit snel mag ontwaken...