En toen ik schipbreuk leed
op de golven van mijn verstand
brak er helder moment
van totale verzakking door
en brak de zwakke fundering
van mijn hersenpan.
Schuimbekkend verliet ik
mijn aangezicht en worstelde
naar het verlaten eiland
(mag ik hopen) in dromeniƫ
alwaar ik het eindeloze gedobber
mocht overzetten in paradijselijk
zwoel geluier.
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 14 juli 2004 | ||
Thema's: |