Uren, dagen...
Uren, dagen gaan voorbij,
wat ik ook doe,
ik zie alleen maar jij,
ik verlang bij je te zijn.
Uren, dagen zijn verstreken,
ik denk alleen aan jou,
zal ik je snel weeer spreken?
dan voel ik dat ik leef!
uren, dagen zijn zo lang,
als ik je niet spreek,
er is één ding, het maakt me bang:
dat je me ooit verlaat,
uren, dagen zijn onzeker,
raak ik je ooit kwijt?
dat is mijn grote breker,
tussen de grens van leven en dood...
Reacties op dit gedicht
| Cordeb: | Donderdag, juli 15, 2004 16:28 |
| Je moet niet bang zijn! en dat hoeft ook helemaal niet :) mooi geschreven :$ XXX Corretje |
|
| SecretMistery : | Woensdag, juli 14, 2004 20:42 |
| Mooi gedicht! Maar wees niet bang... als iets zeker is,gaat het niet kapot! xXx en veel liefs Shar |
|
| brinkieloontje: | Woensdag, juli 14, 2004 17:04 |
| hey meisje mooi geschreven heej! ga zo verder! k xpreek je snel weer! Kus ilona |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||