Mijn Geheim
Het geheim
blijft in mijn hoofd zitten...
Het geheim
is niet uit mijn hoofd weg te spitten.
Het is te moeilijk
om uit te leggen
het is te ingewikkeld
om het zomaar te zeggen.
Als ik het zeg
wordt ik verlaten
sta ik eenzaam
en loop ik terug alleen over de straten..
het geheim is mijn geheim
sommigen denken
dat ik moet stoppen met mijn geslijm..
Maar wat kan ik eraan doen?
Nietsvermoedend wil je me aanraken
ik hoor mijn hart en mijn ziel kraken.
Nietsvermoedend wil je me iets zeggen
het spijt me, ik kan het je niet uitleggen...
Nietsvermoedend kruip ik terug in mijn grotje
met een grote omheining rondgebouwd.
Ik kruip terug in dat geïsoleerde hokje...
Ik ben terug zo stout.
Nachtmerries maken het leven ondragelijk
alles wordt plots zo moeilijk
geen enkele persoon is nog veilig
voor mijn oneindige verdriet.
Waar moet ik heen?
Waar ben ik veilig?
Waarom bij mij?
Waar is een meisje heilig?
Ik begrijp het niet
hoe kan je zoiets uithalen?
Ik snap niet dat je het niet ziet
je moet wenen van mijn verhalen...
Het spijt me omdat ik anders ben dan jij had gedacht...
blijft in mijn hoofd zitten...
Het geheim
is niet uit mijn hoofd weg te spitten.
Het is te moeilijk
om uit te leggen
het is te ingewikkeld
om het zomaar te zeggen.
Als ik het zeg
wordt ik verlaten
sta ik eenzaam
en loop ik terug alleen over de straten..
het geheim is mijn geheim
sommigen denken
dat ik moet stoppen met mijn geslijm..
Maar wat kan ik eraan doen?
Nietsvermoedend wil je me aanraken
ik hoor mijn hart en mijn ziel kraken.
Nietsvermoedend wil je me iets zeggen
het spijt me, ik kan het je niet uitleggen...
Nietsvermoedend kruip ik terug in mijn grotje
met een grote omheining rondgebouwd.
Ik kruip terug in dat geïsoleerde hokje...
Ik ben terug zo stout.
Nachtmerries maken het leven ondragelijk
alles wordt plots zo moeilijk
geen enkele persoon is nog veilig
voor mijn oneindige verdriet.
Waar moet ik heen?
Waar ben ik veilig?
Waarom bij mij?
Waar is een meisje heilig?
Ik begrijp het niet
hoe kan je zoiets uithalen?
Ik snap niet dat je het niet ziet
je moet wenen van mijn verhalen...
Het spijt me omdat ik anders ben dan jij had gedacht...
Reacties op dit gedicht
| [&]*Assepoesje*[&]: | Maandag, oktober 11, 2004 18:44 |
| Heej :-) Ik lees dit nu nog een keertje opnieuw ;-) Het is maar om te zeggen.. hoe oud is dit gedicht al? Een maand of twee? Enfin, ik wil dus maar effe kwijt da alsge nog altijd me jouw geheim zit.. en als het aan je vreet ofzo... jah.. je weet wel :-) Ik zou je echt nooit in de steek laten... Okey, nu denk je echt dat ik heel freaky ben omdak zo laat nog reageer.. maar nja... Mss ben ik gewoon Freaky? :-D k hou van je :-) Liefs, Assepoesje |
|
| lodi: | Donderdag, juli 15, 2004 07:55 |
| ben het met paulina eens....vecht voor je zelf voor een betere bestaan | |
| Paulina: | Donderdag, juli 15, 2004 03:12 |
| SPIJT??? Niks ervan! Denk nu eerst aan jezelf, probeer alles te verwerken. Oordeel eerst eens over jezelf voordat je dat anderen laat doen. Wees jezelf, met al je pijn. Op een dag zul je bevrijd zijn! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||