De herinnering
Je gedachten verplaatsen
je herinnering verwisselen
je ogen sluiten
jezelf laten gaan
en er is een nieuwe herinnering ontstaan.
Mensen komen
Mensen gaan
maar mijn herinneringen aan jou
zullen altijd bestaan
Zolang als ik heb te leven,
zullen die herinneringen het niet begeven
Hoe erg, hoe lief
Hoe stom, hoe schattig
Ik zal ze beredeneren met mijn gedachten
Het positieve zal bloeien,
en het negatieve verzachten
maar die ene gedachte,
wil ik nog als herinnering bemachtigen.
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Woensdag, november 24, 2004 13:10 |
| Bijzonder mooi gedicht... liefs Elizabethh |
|
| will hanssen: | Donderdag, juli 15, 2004 16:27 |
| Mooi geschreven......hou je mooiste herinneringen vast....ze zijn van blijvende waarde! Liefs, Will |
|
| faitheke: | Donderdag, juli 15, 2004 15:50 |
| ik vind het een heel mooi gedichtje en je mag inderdaad nooit herinneringen verliezen want ze kunnen heel kostbaar zijn | |
| louche: | Donderdag, juli 15, 2004 13:45 |
| de meeste herinneringen raak je nooit kwijt al liggen sommige wat verder in je hoofd dan anderen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kablo | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||