Je glimlach ontmoet je traan
Een glunderend moment
Vol tranen en glimmend bloed
Keek ik van een afstand in je ogen
De afstand die ik nog steeds ontmoet
Een lang verwachte traan
Rolde over de wangen van littekens
Je huid verborg veelteveel dezer dagen
Nu ik degene was die dichtbij mocht kijken
Je verbergt
En verdraagt
Maar je zinkt
En vertraagt
Een hand glijdt uit jou vingers
Een glimlach ontmoet je traan
Je zwakheid moet je leren tonen
Er niet samen mee ten onder gaan
Reacties op dit gedicht
| dragonlove: | Dinsdag, juli 20, 2004 21:58 |
| egt geweldig k praat alleen over me verdriet me me vrindinnen en me vriend die steunen me altijd goe en da sal k ok altijd vur hun doen en ok voor andere xxxxies | |
| The unreachable: | Vrijdag, juli 16, 2004 13:35 |
| Ik toon ook nooit mijn zwakheid..en het is inderdaad moeilijk op die manier..geweldig gedichtje, Elfje! | |
| ~*Woepiej*~: | Donderdag, juli 15, 2004 22:48 |
| precies.. geweldig geschreven!! | |
| Bolkje: | Donderdag, juli 15, 2004 22:11 |
| Wow, dit is zo herkenbaar. Het is moeilijk als mensen hun verdriet niet durven tonen. Jij kan helpen hen meer open te laten worden. Praten is altijd de beste manier.... supermooi gedicht! Liefs |
|
| ses: | Donderdag, juli 15, 2004 21:22 |
| met jou in de buurt zal dat vast niet gebeuren! :) xxx ses |
|
| ~Reality~: | Donderdag, juli 15, 2004 21:11 |
| Nou meis, samen komen jullie er wel uit! I believe you two will =) Life is too beautiful (?) to give up now. Come on, you're not gonna give in. I CAN FEEL IT =D Knuffol van mij, mij jah =P |
|
Over dit gedicht
| Auteur: FrogCess | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||