Blankenberge, 9 juli 2004
bottom up
niet alleen voeten voelen het strand,
mijn ogen tasten naar elke korrel en
keuren hoe het zand zich rekt. uitstrekt,
alsof de ochtend nog uit het water kruipt.
dat kleine hopeloze idem dito zuigt
mijn blik gevangen, en kijken neigt
naar boven niet, daar waar vliegervrijheid
wijds verzuipt, maar niemand die ziet.
behalve jij natuurlijk
***********************************************
geen pannenkoeken na acht uur
de wind spartelt zich vluchtig door mijn haren,
zilte druppels verzanden tussen mijn tanden
en kou, die vat ik met beide handen. hebzuchtig
durf ik te nemen, al wat de kust te bieden heeft
***********************************************
je voudrais: une ligne directe
rillen is iets dat je samen doet: om het licht
dat niet schijnt rond te trein die je verwacht.
trillen om wat woorden die je dacht, maar niet
zei. hetzelfde willen allebei: blijven niet alleen.
maar de stilte draaide er omheen.
Reacties op dit gedicht
| Toonie: | Zaterdag, juli 17, 2004 09:30 |
| Telkens weer word ik stil van wat je schrijft.. Een dagje zee kan soms wonderen doen.. Hoop dat je ervan kunnen genieten hebt.. Dikke knuffel mis je x |
|
| Green eyes: | Zaterdag, juli 17, 2004 02:30 |
| Heel mooi, liefs Green eyes |
|
| Benjamin de Rooy: | Zaterdag, juli 17, 2004 00:39 |
| een hele mooie serie zusje :) iefs&knuffie, Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||