meisje...
Het is een meisje, met veel aan dr hoofd...
Slaat dr eigen overal doorheen, keer op keer...
Met een lach op dr gezicht, gaat ze door...
Keer op keer gaat t toch telkens weer mis...
En komt er nog meer bij, t stapelt zich op...
Totdat ze staat, daar boven aan de top...
Staat op het punt om uit elkaar te barsten...
En van die hoge berg af te rollen...
Veel te verduren gehad, de laatste 8 jaar...
En er lijkt maar geen einde aan te komen...
Elke keer denkt ze, ik ben er doorheen...
Maar dan, dan valt ze weer naar beneden...
Elke keer, denk ik, ik kan dit niet meer....
En richt me dan op andere dingen...
Sla me eigen er toch maar weer doorheen...
Ookal heb ik er soms echt geen zin meer in...
Reacties op dit gedicht
| Paul de Bruyn: | Zaterdag, juli 17, 2004 12:00 |
| Mooi geschreven, maar de puntjes achter de zinnen irriteren mij... 't kan aan mij liggen. Het gedicht zelf is mooi (half herkenbaar als 't over een jongen zou gaan) liefs en sterkte Paul |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nance | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||