MIJN HERINNERING
Ik herinner de regen, die morgen.
Wilde je nog zoveel zeggen.
Maar mijn zinnen werden weggespoeld.
In het ochtendgloren.
Steelde de momenten, en nam je mee.
Zo plotseling was je weg.
Als een golf in de zee.
Ik stond te huilen
Was zo bang
Bij iedere herinnering
Rolde er een traan over mijn wang.
Ik herinner mij het verdriet, die morgen.
Het is nooit meer weggespoeld.
Sinds jij bent gestorven.
Gedicht voor mijn broertje Dennis
Van Patricia
patden@planet.nl