en lacht
Nu de wereld brand,
en het open raam,
je toelacht met verdriet,
vlieg met open armen,
laat de wind je vangen,
altijd is geen eeuwigheid,
maar altijd meer als dromen,
laat deze tranen niet stomen,
tot verbitterheid,
de kamer is tot rust gekeerd,
zelfs de klok staat stil,
naast stoel en tafel,
staat een wereld van verschil,
blijven zitten,
het open raam sluit haar vleugels,
wuift nog even en lacht,
hoe zwart de zorgen,
hoe donker de nacht,
morgen weer een dag.
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Maandag, februari 28, 2005 12:48 |
| Heel mooi gedicht..glimlach. Misschien is deze keer wel tijd ons grootste concurent..! Liefs Elizabethh |
|
| theike: | Woensdag, februari 02, 2005 16:02 |
| :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2004 | ||
| Thema's: | ||